جلسه ای که نتیجه نداشت!

 

جلسه ای در روز شنبه توسط انجمن اسلامی در مورد حجاب برگزار شد که علی رغم کمبود جا در کلاس 1 با استقبال نسبتا خوب دانشجویان روبرو شد.

در ابتدا جلسه ، دانشجویان با استفاده از تریبون آزاد شروع به انتقاد های خود به این مسئله در حضور نماینده آقای دکتر آخوندی - آقای نیک بین – شدند.دانشجویان دختر و پسر به شدت انتقادشون را از نحوه ی پوشش خاصی که مسئولین به دانشجویان تحمیل می کنند بیان کردند.

تقریبا بعد از یک ساعت از تشکیل جلسه آقای دکتر آخوندی خودشون وارد جلسه شدند تا شخصا به سوالات دانشجویان پاسخ دهند و دانشجویان با ورود آقای دکتر شروع کردند به اعتراض از شرایط فعلی از جمله مسئله پوشش وحجاب.

دانشجویان دختر سوالاتی را در مورد پوشیدن اجباری چادر به آقای دکتر بیان کردند، این در حالی بود که آقای دکتر در جوابهایشان بیشتر سعی در طفره رفتن و ندادن جواب به صورت شفاف می کردند ولی در آخر آقای دکتر به این سوال به این گونه جواب دادن که پوشیدن چادر اجبار نیست، بلکه قانون است.

بلافاصله این سوال برای من پیش آمد مگر قانونی که از سوی هیئت امنا دانشگاه خودمون به تصویب رسیده،چیزی جزاجبار است؟به نظر من رئیس دانشگاهمون فقط با واژه ها بازی می کرد و هیچ جواب قانع کننده ای نداشت.این که قانون است یا نیست،اجبار است یا نیست، مهم نیست  مهم این است که دختر ها بر خلاف میلشون باید چادر بپوشند ! ومسئولین پوشش خاصی که مد نظر خودشون است به دانشجویان تحمیل می کنند.

درآخر هم با توجه به این که آقای دکتر حرف قانع کننده ای نداشت جلسه بدون نتیجه خاصی به اتمام رسید و قرار شد بقیه جلسات به صورت جدا- برای پسر ها ودخترها – برگزار شود.

و مهم تر از همه - با اطلاع از منبع موثق - با خبر شدیم که آقای دکتر بعد از جلسه با 2 نفر از اعضای انجمن صحبت هایی کردند که این صحبت ها از سوی رئیس دانشگاه بعید به نظر می رسید.

قضیه به این صورت بوده که آقای دکتر ابتدا این دو نفر را متهم به تحریک دانشجویان برای اعتراض به چادر کرده وپس از صحبت های غیر معمول دیگر در آخر با تکیه بر این قضیه که دانشجویان انجمن اغلب دانشجویان مشروطی هستند ،استعفا این دو نفر را از انجمن خواستار شده است.

  در صورتی که با توجه به اطلاعاتی که من از بچه های انجمن دارم هیچ کدام از اعضای شورای مرکزی انجمن در ترم گذشته مشروط نشده اند و در مورد تحریک دانشجویان برای اعتراض به چادر همه ما این را می دانیم که  قبل از این که آقای دکتر وارد جلسه بشوند اغلب دانشجویان غیر انجمنی پشت تریبون به شرایط فعلی اعتراض کردند.

اکنون سوال من این است که چرا باید دانشجویان در انجمن تحت فشار از سوی مسئولین باشند در حالی که ابن دانشجویان فقط چند سوال نسبت به شرایط کنونی دارند؟

ایستگاه تعجب

    دانشگاهی متفاوت

 

روز اولی که به دانشگاه اومدیم اون قدر تغییر کرده بود که فقط از سر در بزرگ دانشگاه!!فهمیدیم که این همون دانشگاه خودمونه بالاخره به واسطه ی همون سردر غول پیکر که مانند برج میلاد  هر جای تهران بایستی می تونی اونو مشاهده کنی اینم هر جای قم بایستی ......

وارد دانشگاه شدیم انقدر تحول پیدا کرده بود که یه لحظه فکر کردیم تویMIT امریکا هستیم خوابگاه هایی که با  PENTHOUSE   برابری میکنه ،تلویزیونهای N  LCD اینچ،تخت های مجللی که از اون روز تا حالا به یمن تکنولوژی بالاش هر دفعه که بچه ها می خوابن چهار پنج متری در تختشون فرو میرن

کتابخونه وسالن مطالعه ای که کتابخونه ی CONGERES امریکا و دیگر کتابخونه های جهان کم دیدند

از سلف وغذاو آشپزخونه که نپرس اونقدر مدرن شده که میتونی در آنه واحد چند تا غذا انتخاب و میل کنی اما اصلا فکر نکنی برنجش هندی یا گوشت و مرغش یخی ها!!!تازه دانشگاه ما بغیر از ماست و....که همراه غذا میده دسر هم میده تازه شام و صبحونه هم میده اگه بخوای توانایی عصرونه و...رو هم داره

بوفش که اونقدر شیک و زیباست که قابلیت ارائه با خدمات و سرویس دهی (تحویل دره خوابگاه) رو داره که باید تموم سوپر مارکت ها در مقابلش سر تعظیم فرود بیارن

از سایت براتون بگم که سرعت اینترنت ما شده NGB یعنی از 2GB ژاپن و....زده جلو!!!کامپیوتراش خیلی زیاد شده که میخوان یکی یه دونه بهمون بدن ببریم خونه یکی یه دونه هم تو خوابگاه تازه بازم اضافه میارن.

حالا نوبتی هم باشه نوبت سالن ورزشیش و کارگاهاشه انواع کارگاه ها و انواع وسایل رشته های ورزشیه گوناگون از فوتبال و والیبال گرفته تا کشتی کج!!

تازه یه خبر غم انگیز مینی بوس ها و ماشین های مجلل وزیبایی که در انتهای حیاط دانشگاه بود،بردن!!نمیدونم چرا؟؟؟آخه می خواستند زمان فارغ التحصیلیمون یکی یه دونه از این ماشین ها به هر کدوممون بدن یادگاری!!!!شاید بردن یه مدل جدیدترشو برامون بیارن!!! خدا میدونه

بهتره که از امکانات دیگه ی دانشگاهمون نگم که می ترسم دانشجویان سراسر دنیا به وبلاگ ما سری بزنند!!!و همه بریزند تو دانشگاهمون البته دانشگاه ما انقدر وسیعه که ظرفیت همشونو داره!!!!!!!!!!!!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------البته جای امیدواریه که روسا ومسئولین دانشگاه در حال تلاش هایی هستن  اما معلوم نیست به ما برسه یا نه.در کنار مشکلات یاد شده ،دانشجویان با استعداد این دانشگاه که همگی با رتبه های خوب در این دانشگاه پذیرفته شده اند را نباید فراموش کرد.......

پس با شعری زیبا از عطار نیشابوری سخنم را به پایان می رسانم:

 

اکنون که گل سعادتت پر باراست

                                                             دست تو زجام می چرا بیکار است

می خور که زمانه دشمنی غدار است

                                                             دریافتن روز چنین دشوار است 

با آرزوی موفقیت روز افزون شما دانشجویان عزیز

خوش آمد گویی

سلامی چو بوی خوش آشنایی

 

 

 

سلام! سلام به دانشجو های 87 و 88.بچه های 87 که یار قدیمی و همیشگی ما بودند و بچه های 88 که امسال به دانشگاه کوچک و زیبامون وارد شدند.

وبلاگ مهندسی صنایع که متعلق به همه دانشجوهای دانشگاه است با ایجاد یک محیط آزاد،یک محیط سراسر صمیمیت که یک نقطه همفکری  است برای دانشجوها، برای گرفتن تصمیم های بزرگ٬برای حل مشکلات مربوط به دانشگاهمون.

قریب به 3 هفته از شروع داشگاه می گذره که پس از مرخصی یه هفته ای مسئولین به دانشجو های 88 در ابتدای ترم به علت آماده نبودن خوابگاهها٬برنامه دقیق مسئولین را برای دانشجویان ۸۸ بیشتر نمایان کرد.چند روز قبل اردوی معارفه دانشجویان 88 رو هم داشتیم که علی رغم نداشتن محیط  بسیار خوب در شهر کهک و......، در کل بد بود.

با دادن کارت دانشجویی الکترونیکی و البته امضای اون برگه مشکوک که مربوط به موارد انظباطی می شد !! که فعلا کاری بهش نداریم قرارسرویس خرید غذا از ژتون به  سیستم اتوماسیون تغییر کنه ولی نکته ای که خیلی مهم بالا رفتن قیمت غذا که در بعضی از موارد قیمت دو برابرهم شده است. قبول٬تورم ما سیر صعودی داره و الان قریب به 25 درصد است اما در کشور زامبیا با تورم n درصدی هم قیمت این طوری بالا نمی ره !    

 این وبلاگ دارای نویسنده های بسیار فعال است خصوصا  نویسنده های خانم که واقعا وزنه سنگینی برای وبلاگ هستند و با نوشته های ننوشتشون و همکاری تنگاتنگشون بقیه ی نویسنده ها رو شرمنده کردند و همین طور آقا کمیل که به دلیل فعالیت های زیاد قبل از این که در وبلاگ، دست به کیبورد بشه، مجبور به مرخصی یک ترمی در دانشگاه شد.

از بحث خوش آمد گویی به دانشجوهای 88 به کجا رسیدیم نمی دونم انگار انتقاد رفته توخونمون.القصه امیدوارم کنار خوندن درساتون در طول ترم به وبلاگ ما هم سری بزنید تا بتونیم خبرهای جدید دانشگاه و مشکلاتی که وجود داره رو با هم بتونیم حل کنیم و به گوش مسئولین برسونیم.